Twee jaar terug, rond deze periode, gleden de schuifdeuren van de fitness voor mij open. Opnieuw op weg naar een betere conditie in een slanker lichaam. Dat was de boodschap! Al springend van plezier ging ik niet meteen trainen en geef toe dat ik me regelmatig naar daar moest slepen. De gedachte aan het zweterige, afgepeigerde, maar vooral zalig euforische gevoel na een training, duwde me toch steeds weer over die drempel heen. Het uiterste werd gegeven aan volautomatische spier- en conditietoestellen en vorderingen volgden snel. Mijn fitheid ging erop vooruit, spieren versterkten en de overtollige kilo’tjes vielen er stelselmatig af.

In mijn “jonge jaren”, toen er ettelijke uren per week in het zwembadwater werden doorgebracht, kreeg ik van mijn trainster de bijnaam Sprinkhaan. Door al dat trainen was er geen grammetje vet te bespeuren. Wel aardig wat buik- en armspieren voor die leeftijd. Mede daardoor nam mijn lichaam nu opnieuw meer atletische vormen aan. Een jaar na start behaalde ik mijn destijds vooropgestelde streefgewicht, 53 kg om precies te zijn. Trainen was niet langer een opgave, maar een groot plezier waarbij er vanaf het opstaan al uitgekeken werd naar Gym Time!

De hele fitnesswereld triggerde mij alsmaar meer, ik worstelde me een weg door een overload aan informatie en uiteenlopende artikels en begon op te kijken naar bekende fitnessgezichten. Wauw, die spieren! Wat een mooie rondingen en perfect afgelijnde lichamen. Inmiddels leek ik precies weer op die magere sprinkhaan van vroeger. En zeg nu zelf, een panlat met een platte kont is maar een panlat met een platte kont. Zodoende legde ik een nieuw doel op voor mezelf. Eruitzien zoals de sportvrouw links op de foto en nog steeds mèt dezelfde ingesteldheid en kijk op sporten.

Maar… Alom bekend als snoepkont Shari, was mijn ‘kleine’ chipsverslaving nog niet onder controle. Ook dit werd aangepakt, want met krachttraining en cardio alleen zal je er niet komen. Voeding is eens zo belangrijk om de beoogde resultaten te behalen. Snel herstellen en de spieren met de juiste voedingsmiddelen op een correcte manier sterken was noodzakelijk om de volgende dag mijn lichaam weer op de proef te stellen.

Op de inspirerende website bodybuilding.com stuitte ik op een 12 weken durend trainingsprogramma, Jamie Eason’s LiveFit Trainer.

I had a date with IRON!

In oktober vorig jaar kroop ik zo goed als enige vrouw naar achteren in de fitness, waar zich het krachtgedeelte bevond. Onderverdeeld in 3 fases bouwde de workouts telkens op, werd het zwaarder naarmate de weken vorderden en ging het van 4 keer trainen per week naar 6 keer. Elke dag andere spiergroepen. Best wel wat overweldigend in het begin, maar door een goede begeleiding was het mogelijk me een weg te banen doorheen oefeningen, technieken en trainingsmethodes. Via de gelinkte applicatie BodySpace werden alle resultaten per set goed bijgehouden om zo wekelijks de progressie op te volgen en zwaardere gewichten te heffen.

Na de eerste 4 maanden werd snel duidelijk wat al die gezonde voeding met mijn lichaam deed in combinatie met grenzen verleggen in de gym. Van 53 naar 63 kg! En neen, gelukkig niet alleen maar vet. Voor mezelf uitmaken wat gezond voeding en goed eten juist inhield zat er wel in. Met de belangrijkste zaken was ik mee, maar wou dit toch aanscherpen en nog meer in detail treden. Half februari klopte ik daarom aan bij Luc Nijns van Paris Gym. Mijn gewicht werd genoteerd, vetpercentage opgemeten en hij schreef een voedingsschema met mij uit gepaard met de nodige informatie en tips. Hoewel het voor niets nodig was, waren de zenuwen toch aanwezig voor de eerste meting. Maar Luc is een topcoach!

Zeven maaltijden per dag, voldoende water, ’s middags volkoren rijst en niets meer in de avond, extra eiwitten, vitaminen, BCAA’s, … EN niet te vergeten, 1 cheatdag per week! Intussen werd mijn 2e doel bereikt. Ook de gedachtengang veranderde helemaal, van er gewoon goed uitzien met een betere conditie naar veel meer dan dat.

Regelmatig wordt mij ook de vraag gesteld, “Waarom doe je dit? Wat wil je ermee bereiken?” Dan stel ik de vraag terug, “Waarom niet?”. Ontelbaar veel voordelen zijn hieraan verbonden qua gezondheid en mentale kracht. Maar het allerbelangrijkste is dat ik er gelukkig van wordt en elke dag met hart en ziel aan mijn passie kan werken. Ambitie om ooit aan wedstrijden mee te doen? Heel misschien ja, ooit, later… Dit staat alleszins niet meteen bovenaan mijn lijstje, dus nu zeker nog niet. De grote droom, een droom van zovelen in de fitnesswereld, is als een soort abassadeur te fungeren voor een bedrijf dat supplementen en/of gymwear aan de man brengt. Hun te representeren online en live over de hele wereld, daar zou ik me wel een tijdje in kunnen vinden.

Tot op vandaag zit ik maandelijks met Luc samen en wordt het voedingsschema telkens wat strikter opgesteld. Geen spiermassa verliezen en stap per stap het vetpercentage afbouwen om naar de zomer toe te werken. Een maand geleden koos ik zelf voor een wedstrijdschema. “Er zullen spieren tevoorschijn komen die je nog niet hebt gezien” klonk het als muziek in de oren voor mij! Low carb days of dagen met een minimum opname aan koolhydraten werden in het schema ingepland, alle yoghurt en melk er vanaf geveegd en vervangen door water. Op trainingsdagen neem ik 140 gram koolhydraten op, maar op rustdagen (a.k.a. dagen zonder krachttraining, maar met iets van cardio / tennis) neem ik het minimum aan carbs op, namelijk 80 gram.

Een meting, altijd superspannend en bang afwachten, want ik moet, wil en zal een goed resultaat laten neerschrijven. Afgelopen zaterdag woog ik 61,3 kg met een vetpercentage van 11%. Een stabiele uitslag in vergelijking met de laatste keer. Niet getreurd! Verandering in de spiegel is zichtbaar en mezelf iets verwijten is nooit nodig. Elke dag wordt er tot het uiterste gesport en niet van mijn schema afgeweken.
Next up, 5 september…

I’ll keep you posted!

Tot dan,

Shari x