Een lichte twijfel. Zou ik hierover wel schrijven? Maar ik heb ervoor gekozen om het toch te doen. Mede omdat het mezelf wat peace of mind geeft en het neerschrijven helpt om het geheel gemakkelijker te relativeren. Kort na mijn Afrikaanse vakantie belandde ik een week in het ziekenhuis. Een acute opstoot van mijn chronische darmontsteking (colitis ulcerosa), die al verschillende jaren af en toe de kop op steekt. Maar nu in zorgwekkende vorm. Met mogelijks veel ergere gevolgen wanneer het al te ver gevorderd zou zijn om met medicatie onder controle te krijgen. Ik hoor je al denken, hoe kan iemand die zo gezond leeft dit voorhebben? Bij deze heb je dan ook meteen de reden van mijn terughoudendheid. Misschien zou mijn hele fit- en gezond-verhaal in vraag gesteld kunnen worden.

 

 

Sinds 2008 draag ik deze aandoening met mij mee. Om de zoveel tijd komen de klachten opnieuw naar boven. Zonder dat het iets te maken heeft met verkeerd eten, draait het hier om kopzorgen en/of stress. Het kan zelfs dat ik dit niet zo ervaar, maar onbewust ergens mee in mijn hoofd zit. Vervelend, geen controle te hebben hierover. Wanneer de ontsteking opkomt brengen de kwalen op zich niet veel last of pijn mee. Voor de verdere detaillering van de ongemakken blijf je gespaard. Het moet hier nog aangenaam lezen blijven natuurlijk. Tot ik vlak na mijn vakantie hevige buikpijn kreeg. Van de ene moment op de andere zat ik bij de specialist voor een onderzoek, kreeg ik van hem te horen dat ik meteen thuis mijn spullen bij elkaar moest zoeken en bij spoed mocht binnen gaan.

 

 

Daar lag ik dan. In een ziekenhuis bed, onwetend of de hoop toegediende cortisone mijn darmontsteking de kop zou kunnen indrukken. Al die maanden van 6 dagen per week trainen en het volgen van een strak voedingsschema vervielen ineens naar 0% activiteit en 4 witte boterhammen met wat smeersel. Wit brood trouwens? Eeuwen geleden dat dit nog voor mijn neus lag. Het was wel even een serieuze slag van de hamer. Een wake-up call. Maar ook een flinke deuk in mijn motivatie. Vlak voor de buitenlandse trip was ik in de beste vorm die ik tot nu toe had kunnen bereiken. Mijn schema volgen ging perfect en het trainen op zich verliep heerlijk. Terug in België aangekomen was ik net opnieuw volle bak aan de slag gegaan in de fitness en had ik mijn tanden letterlijk en figuurlijk in mijn afgewogen eten gezet. Vragen als, ‘Was al dat harde werk van de laatste maanden voor niets geweest? Ben ik nu gewoon terug gekatapulteerd naar mijn startpunt van vorig jaar?’ spookten door mijn hoofd.

 

STAY STRONG

 

Sterk blijven, niet teveel piekeren en met een glimlach door deze periode gaan. Meer zat er voorlopig niet op. Na een kleine week ziekenhuis, mocht ik thuis de cortisonebehandeling verder zetten. 4 mg afbouwen per week, te starten vanaf 32mg. Een lange weg te gaan. De hoge dosis medicatie kon er natuurlijk wel voor zorgen dat mijn darmen terug in orde kwamen, maar hadden daarnaast niet bepaald de bijwerkingen die ik op dat moment kon gebruiken.

• Vermindering van spiermassa
• Gewichtstoename
• Spierzwakte
• Herverdeling van de vetopslag
• Veel buikvet
• Afslanking van de ledematen
• …

Het is niet nodig om hierbij tekening te maken dat dit helemaal het tegenovergestelde is waarvoor ik elke dag zo hard werk. Oké, mijn gezondheid komt absoluut op de eerste plaats en nummer 1 prioriteit is terug helemaal genezen zijn.

Toch was dit wel een bittere pil om te slikken. Na 2 weken thuis verder rustig te herstellen kon ik weer aan het werk EN vloog ik opnieuw de fitness in. Er was geen andere optie dan met opgeheven hoofd er minstens even hard, maar eigenlijk nog harder, tegenaan te gaan. Volgens de specialist is trainen toegelaten, maar het is oppassen om geen blessures op te lopen. Van ‘gedrogeerd’ trainen met cortisone zou ik door extra veel energie snel over mijn limiet kunnen zitten. Zonder dat ik er weet van heb. En ja hoor, deze dagen gaan mijn trainingen enorm goed en komt er opnieuw schot in de zaak. Nog welgeteld 1 week cortisone innemen en ik ben er volledig vanaf. Afgelopen periode ben ik ook wat meer flexibel in mijn voedingsschema geweest, aangezien mijn lichaam nu toch niet 100% reageert zoals het zou moeten. Vanaf volgende week wordt alles opnieuw strikt opgevolgd en plan ik binnen een goede maand opnieuw een afspraak met mijn coach in.

Door fitnessen, maar evenzeer door andere sporten, kan je ook op het mentale vlak sterk groeien. Dat heb ik afgelopen periode gemerkt. Vroeger zou ik helemaal gedemotiveerd zijn en misschien alles wel opblazen. Tegenslagen in het leven zouden je niet mogen kelderen, maar net sterker maken. Zelfs meer gemotiveerd maken om nog harder te werken naar je doel en de dromen die je wil omvormen naar werkelijkheid.

Once you control your mind,
You can conquer your body. 

 

Sinds enkele weken heb ik ook mijn eerste #TeamShari-ladies ontmoet. Met hen samenzitten, luisteren naar hun motivatie, hun streefdoelen noteren en hen begeleiden naar een fitter en gezonder leven. Zowel op vlak van fitness als voeding. Dit geeft zo een enorme voldoening en kracht. Mensen inspireren voelt fantastisch aan en hoop als coach nog veel van deze aangename samenwerkingen te kunnen aangaan.